دل زود باورم را، به کرشمه ای ربودی چو نیاز ما فزون شد ، تو به ناز خود فزودی
به هم الفتی گرفتیم ، ولی رمیدی از ما من و دل همان که بودیم و تو آن نه ای که بودی
من از آن کشم ندامت ، که تو را نیازمودم تو چرا زمن گریزی ، که وفایم آزمودی ..!!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر